شاهد هر بزم مه روی توست
مهر و محبت ز ازل خوی توست
سَمُبل هر عشق که داور نوشت
آن همه در قامت دلجوی توست
جنت فردوس که آدم نهاد
یک خبر از خلوت آن کوی توست
رونق بستان جمالت خوش است
چون به گلستان همه جا بوی توست
بوده دلم در غم عشقت اسیر
چارة آن گوشة اَبروی توست
