حضرت امام رضا (ع) از سرزمین خاوران چون خورشیدی درخشید و جهانی را با پرتو نامش روشنی بخشید. اگر چه طلوعش مدینه بود ولی مشعل اشراقش تا اقصی نقاط عالم نور افشانی کرد.
سفر تاریخی آن امام (ع)از الطاف الهی بود که این دیار کهن با نور ولایت روشن شود و دل های مشتاق فراوانی چون پروانه به گِرد شمع رخسار مقدسش به پرواز در آیند.
اقامت کوتاهش در نیشابور و روایت حدیث معروف "سلسلة الذّهب" و خیر و برکات فراوان آن جناب از حوصلة این مختصر بیرون است ، به فرمودة امام راحل(ره) شهر مقدس مشهد پایتخت معنوی ایران به شمار می رود و دل های عاشق به شوق این حرم می تپد.
هر زائری که قدم به صحن و سرایش می نهد، به باغی از باغ های فردوس برین وارد می شود. و حال و هوای معنوی پیدا می کند .
این امام بزرگ گرچه غریب ولی باز هم پناهگاه غریبان عالم است و لقب "غریب الغربا" آتش به جان ها می افکند.
آن امامی که با زیارتش در سه جای مهم یعنی شب اول قبر ، پل صراط و نامة عمل به فریاد ما گنه کاران می رسد و زائران خود را فراموش نمی کند . امید که این اشعار که به عشق آن حضرت سروده شده است ، مقبول طبع مردم صاحب نظر شود . خصوصاً نسل جوان از آن بهره برده و امیدوار باشند به عنایات حق و صاحب الزمان (عج) و دعای حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) در حق همة ما.
علی حصاری
