بیشترسبک نوشتنم «نگارش توصیفی»است که بخصوص در«سفرنامه ها» کارکردش نمایان می باشد.
دراین نوع نوشتن قلم توانایی شرح وبسط مکان ها ، افراد، اوضاع اجتماعی وفرهنگی ، اقتصادی و... را دارد.
درتوصیف مواردگفته شده سعی می کنم جزئیات بیشتری را دراختیارخواننده قرار دهم بطورمثال درتوصیف پلیسی که درشهرکوالالامپوردیده بودم علاوه برمشخصات چهره ، فیزیک بدنی سعی کرده ام مشابه آن را دربین شخصیت های ایرانی شناخته شده را معرفی کنم.هرگزسعی نکرده ام صفات زیادی درنوشته ام برای مخاطب درباره شخص یا مکانی بیان کنم حداکثرسه ویژگی اصلی را می نویسم.
این سبک را علاوه برسفرنامه ها ، دردفترخاطرات شخصی هم رعایت کرده ام وازمثل ها، استعاره ، تشبیه و...تاجایی که به متن آسیب نرساند بهره برده ام .
توصیه ای که می توانم به دیگران داشته باشم :
حتما خاطرات روزانه خود ، سفرنامه سفری که رفته اند را بنویسند ممکن است هرروزخاطره نوشتن مشکل باشد لااقل هفته ای یک خاطره نوشتن درسال بیش از50خاطره خواهد شد . این دفترخاطره وسفرنامه نویسی ها چندین حسن دارد که عبارتنداز:
چندسال بعد خواندن آنها بسیارلذت بخش خواهد بود.
حافظه بسیاری ازمکان ها وخاطرات سفر را چندسال بعد نمی تواند به مابرگرداند مگردوباره درهمان مکان قرارگیریم .این سفرنامه است که اگرده سال بعد هم بخوانیم می توانیم همچون فیلمی تمام اتفاقات وخاطرات را مرورکنیم.
شایدروزی تصمیم گرفتیم این خاطرات وسفرنامه ها را به چاپ برسانیم که باتکیه برحافظه امکان پذیرنیست.
