براساس شواهد و قراین موجود یکی از بحرانهای مهم جهان معاصر، بحران محیط زیست می‌باشد که با افزایش تکنولوزی و استفاده بیش از حد از انرژیهای فسیلی ومنابع زیر زمینی محدود ورشد جمعیتی کره زمین ، این بحران روز به روز تشدید می شود.
این بحران ناشی از یک تعارض است ،تعارض بین گرایش ذاتی انسان به بی نهایت طلبی در حیطه های مختلف از جمله : قدرت طلبی ، تنوع طلبی ، لذت جویی ، منفعت طلبی و زیاده‌خواهی و از طرف دیگر منابع طبیعی محدود و محصور کره زمین و محیط زیست که ظرفیت پاسخ گوی به همه این خواستهای نامحدود بشر را ندارد. در واقع نوعی عدم تعادل و توازن ، بین خواسته های انسان متجدد و طبیعت به چشم می خورد .
براساس گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در سال 2001، تقریبا تمامی عوامل تشکیل دهنده محیط زیست ،تحت تاثیر فعالیتهای انسان قرار گرفته است. مهمترین آثار فعالیت انسان بر خاک عبارتند از : مسمومیت و فرسایش خاک که موجب تخریب و کاهش توان زمینهای زراعی می شوند. فعالیتهای انسان همچون زراعت مفرط ،چریدن بیش از حد دامها در مراتع، جنگل زدایی،بیابان زایی که موجب از بین رفتن تعادل موجود میان روند تخریب و ایجاد خاک ودر نهایت منجر به آلودگی آن می شود.
