باسلام🕊 
نامه ای به بهشت قطعه معلمان 💐🤲
من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا 
درود خالصانه ام را بر تمامی کسانی که در خانه محترمانه، در کلاسهای کم نور وسرد وپرازمحبت به من وما درس زندگی وآموزش علوم آموختند ،تقدیم می کنم . بجز نازنین مادر ومهربان پدرم که فراوان برایم زحمت بزرگواری ومعلمی کردند ،آموختند که فرزندم بر معلمت نکند گزیده سخن نگویی ودرشت کلامش بگویی ، زیرا که خوب سخن گفتن ، زیبا نوشتن ، قشنگ گوش دادن را آنها به تو می آموزند.
پسرم ،میوه دل وهستی من معلمت را حرمت دارباش که او حریم های دنیا وآخرت را به تو خواهد آموخت .
دلبندم ، معلمت را دوست بدار زانکه معلم آئین دوست یابی وحریم دوستی را به تو فرا می دهد. 
عزیزکم معلم فارسیت حتمآ نکو سخن گویی وصحیح وروان گفتن وکم گوی وگزیده گویی را خواهد آموخت ،پس نکند که برایشان وهیچ یک از معلمین دوراز مهرومحبت وادب سخن بگویی که آنگاه ما تورا سرزنشت کنیم . زیرا که در آئین دین محمدی وشیوه علوی ما این شیوه سخن گفتن منسوخ گشته . 
پدرومادرم که خدای باریتعالی بیامرزدشان گفتند وگفتند وبر گفته های خود هرچندبه سال‌های تعلمم سیرابم کردند،اما تشنگی در فراگیری علوم حریص گشتم .                     آنگاه بادوزانوی ادب در کلاس در س معلمین مرحومم کلاس اول ،آقای ذوقی ،دوم صدری ،سوم استادسخنم آمین حکیم شفایی ،چهاروپنجم گریانلو(شهاب)که زحمت ورنج کثیری برما را تحمل کردند. وشَشم خلیل آقا پرویزیان( در قیدحیاتند)و 
در دبیرستان: مرحومین آشیخ محمدحسین محمدی ، خانی ،آشیخ قربانعلی محمدی مقدم ،
دهپناه، کشاورز،اکاسره،یاوری،عرفانیان ، قاسم زاده ،ابوطالب ومیرزابابا مرتضوی، اصغرجمالی، 
حجتی،مهرجردی ،آزادزاده،و....                ناظران (درقیدحیات) ودیگر عزیزانی که نامشان به یاد وخاطرم دیگر نمانده است به دلیل کهن سالی .  
ازمن بر اهالی بهشت، محله تعلیم وتربیت ،کوی فرهنگ تمام معلمین،مدرسان ،کسانی که حق استادی بر گردنم دارند سلام وصدها سلام، 
دعاگویتان بوده وهستم وهرآن شمایان را به نیکی وحسن عمل یاد می کنم . 
امروز ۱۲-۲-۱۴۰۴ روز معلم بر یکان یکان شما هزارهزار بلکه بیشمار درود ورحمت حق بر شما تاابد استمرار باد.
شاگردتان، محمودی مظفر علی رضا