کتاب «نقش مثبت‌اندیشی مدیران در شکل‌گیری خودکارآمدی و تاب‌آوری معلمان» به قلم مریم رحمانی، با نگاهی دقیق به تأثیر رهبری مثبت‌گرا بر فضای آموزشی، توسط انتشارات زبان علم منتشر شد.
مریم رحمانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بجنورد، بیان کرد: در این کتاب با تکیه بر مبانی روانشناسی و علوم تربیتی، جایگاه ضمیر ناخودآگاه و اهمیت آن را در شکل‌دهی افکار و رفتارهای انسان شرح شرح داده شده است.
وی گفت: ضمیر ناخودآگاه که منبع اصلی تولید فکر است، قدرتی بزرگ دارد اما خود فاقد توان تشخیص درست از نادرست و خوب از بد است. به همین دلیل اگر از این نیروی ذهنی غافل شویم، ممکن است سرنوشت فردی و سازمانی ما تحت تأثیر انرژی‌های منفی قرار گیرد.
رحمانی افزود: تفکر مثبت که بر اساس ایجاد تصویر ذهنی روشن و سازنده‌ای از ارزش‌هایی چون نور، محبت، احسان و امید بنا شده است، در برابر تفکر منفی که تصویری مبهم و تاریک از نفرت، خودخواهی و ناامیدی ارائه می‌دهد، قرار می‌گیرد که این دو انرژی متضاد درون انسان به‌صورت بالقوه همواره در تعارض و رقابت هستند، اما زمانی که فرد بتواند بر آن‌ها تسلط یابد و تعادل برقرار کند، این نیروها به خدمتگزار و یاری‌رسان وی بدل خواهند شد.
وی در ادامه تصریح کرد: کتاب، به سبک مدیریتی و رهبری مثبت‌گرا می‌پردازد و آن را یکی از موثرترین شیوه‌های رهبری در مدارس معرفی می‌کند که بر اساس این سبک، مدیران مثبت‌اندیش با ایجاد فضای سازنده و ایجاد روابط اثربخش، نه تنها باعث افزایش امید و خوش‌بینی در میان معلمان و دانش‌آموزان می‌شوند بلکه مزیت رقابتی را برای مجموعه تحت مدیریت خود فراهم می‌آورند.
رحمانی تاکید می‌کند که رهبران مثبت‌گرا با ایجاد شرایطی مساعد و جوّی مثبت، به تقویت سرمایه‌های انسانی و روانی سازمان کمک کرده و به شکل‌گیری خودکارآمدی و تاب‌آوری معلمان می‌انجامند؛ دو شاخص کلیدی که نقش مهمی در کیفیت و پایداری فرایندهای آموزشی دارند.
وی تاکید کرد: این کتاب به‌عنوان منبعی کاربردی و پژوهش‌محور می‌تواند برای مدیران مدارس، مربیان، دانشجویان علوم تربیتی و تمامی علاقه‌مندان به مدیریت آموزشی و روانشناسی کاربردی مفید و الهام‌بخش باشد.
رحمانی در پایان گفت: این اثر در قالب قطع وزیری و در ۱۰۶ صفحه به بررسی نقش مهم و تاثیرگذار تفکر مثبت در سبک مدیریت و رهبری آموزشی می‌پردازد.
خراسان شمالی- در هم‌نشینی تاسوعا و روز قلم، رسالتی دوباره بر دوش واژه نهاده شده است. امروز، کلمات باید علمدار، سرافراز، استوار و بی‌مصلحت باشند ؛ همان‌گونه که عباس(ع) بود، و همان‌گونه که زینب(س) روایت کرد.
سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - اکرم عباسی: تاسوعا، روز سقای کربلا، روزی که حماسه در لبان تشنه عباس علیه‌السلام شعله‌ور شد و قلم از نوشتن شکوه وفاداری بازماند، دقیقاً روزی که با «روز قلم» همراه شده است و حالا گویی تاریخ، قلم را دعوت کرده تا دوباره از آب و عطش، از وفا و بی‌قراری، از رشادت و روشنایی بنویسد.
قلم، اگر در دستان حقیقت باشد، شبیه شمشیر عباس برنده، رها و بی‌مصلحت است و اگر در جوار ظلم باشد، قلم هم می‌شود نیزه‌ای که بر گلوی حقیقت می‌نشیند. پس چه نیکوست که روز قلم، بر آستانه تاسوعا آمده تا ما را متذکر سازد که «نوشتن» همان‌قدر بزرگ که در راه حق مسئولیت دارد.
قلم باید در رکاب حقیقت و نویسنده باشد چه بسیار نویسندگانی که در دل تاریخ، با مرکب اندیشه، نه‌تنها مسیر تاسوعا بلکه مسیر عاشورا را تفسیر کرده‌اند؛ آن‌ها که تردید را از جان کلمات بیرون کرده‌اند و حماسه را از حنجره واژه‌ها فریاد کرده‌اند.
روز قلم در تاسوعا، یعنی ما وارثان کربلا باید نه از سر شهرت یا تکرار، بلکه از سر تعهد به راه روشن انسانیت بنویسیم. امروز، قلم تنها ابزار نوشتن نیست؛ سلاحی برای ایستادگی، سفیری برای صلح، آیینه‌ای برای فریاد مظلوم است.
عباس علمدار، با دستانی که وفا را معنا کرد به ما آموخت که حقیقت گاهی باید سکوت کند تا فریاد تاریخ شود و قلم، اگر از مسیر همین حقیقت عبور کند، به رسالتی عاشورایی می‌رسد. چه بسیار نویسندگان و قلم‌داران در طول تاریخ که چون عباس، از آب گذشتند و دل به آتش زدند؛ واژه را سپر کردند و معنا را به مسلخ بردند تا فقط یک چیز بماند و آن هم حقیقت است.
قلم در قاموس تاسوعا، تنها وسیله‌ی نگارش نیست؛ آن گاه که شمشیر بر گلوی حسین نشست، قلم در جان زینب شعله کشید؛ آنجا که لشکر ظلم با نیزه سخن می‌گفت، لشکر نور با روایت زنده ماند. اگر علم بر دوش عباس بود، قلم بر زبان زینب بود؛ و هر دو، وفادار به راهی که به آزادی ختم شد.
ما در روزگار روایت‌های سریع و سطحی، در عصر خبرهای بی‌ریشه و قلم‌های بی‌مسیر، بیش از همیشه محتاج معنای تاسوعایی و عاشورایی قلم هستیم؛ محتاج واژه‌هایی که چون نیزه، اما بر مدار روشنگری نه ویرانی باشند؛ قلم‌هایی که تعهد را فدای سرعت نکنند و مسئولیت را قربانی دیده‌شدن نسازند.
هم‌زمانی روز قلم با تاسوعا، یک هشدار است: مراقب باشیم قلم‌مان به شمشیری در دستان ناحق تبدیل نشود و آن زمان که کلمات بی‌ریشه به زبان می‌آیند، بی آنکه حقیقتی را روایت کنند، فقط تکرار زخم هستندو اما اگر قلم از سر تعهد برخیزد، می‌تواند حتی تشنگی کربلا را به زندگی معنا کند.
در این میان، وظیفه اهالی قلم آنانی که نه فقط نویسنده که حافظ میراث فرهنگی و شفاهی مردمان هستند بسیار سخت است. چه بسیار نوحه‌ها، مرثیه‌ها، تعزیه‌ها و اشعار بومی که در سینه کوه و دشت، نسل‌به‌نسل منتقل شده‌اند اما هنوز بر صفحه‌ای نقش نبسته‌اند. قلمِ متعهد، همان است که این گنجینه را از فراموشی نجات دهد.
در این روز، باید به یاد بیاوریم که بسیاری از نویسندگان، خبرنگاران و اندیشمندان، در طول تاریخ، هزینه وفاداری به حقیقت را پرداخته‌اند؛ برخی خانه‌نشین شدند و برخی چون عباس، ایستادند تا آیندگان بدانند قلم اگر در مسیر خون باشد، ماندگار می‌شود.
نه تاسوعا فقط روز عباس (ع) است و نه روز قلم تنها به نویسندگان تعلق دارد. تاسوعا روزی‌است که وفاداری در قامت انسان قد کشید، و روز قلم، بزرگداشت کسانی‌است که به صداقت کلمات وفادار مانده‌اند. هر دو، یادآور آن هستند که حقیقت، قربانی گاه در میدان نبرد، گاه در میدان فکر می‌خواهد.
امروز، نویسندگان این سرزمین، در سایه نام «عباس (ع)» یاد بگیرند که سکوت نیز می‌تواند صدا باشد؛ اگر به موقع، اگر در جای درست باشد و چه باشکوه است که تاسوعا، نه فقط به عنوان یک مناسبت مذهبی، بلکه به مثابه یک مکتب اخلاقی، در زیست جهان نویسنده ایرانی جاری شود.
یادمان باشد: قلم اگر در مسیر تزویر رود، تیزتر از هر نیزه‌ای خواهد بود. و اگر در مسیر روشنایی حرکت کند، از هر علمداری ماندگارتر خواهد شد.
در طول تاریخ، بسیاری از نویسندگان، خبرنگاران، شاعران و مورخان، قلم را نه به عنوان ابزار، بلکه به مانند یک رسالت انتخاب کرده‌اند؛ آنان که واژه را به خون آغشته‌اند تا فریاد مظلومیت را در زمانه‌ها طنین‌انداز کنند. تاسوعا و عاشورا اگر در میدان کربلا رقم خورد، روایت آن، در میدان قلم ادامه یافت. اگر زینب (س) در شام با صدای خود تاریخ را شکافت، امروز این ما هستیم که باید با نوشتن، مانع تحریف و فراموشی آن حقیقت شویم.
قلم اگر در مسیر نباشد، جذاب نیست و حوادث امروز اگر روایت نشود به فراموشی سپرده می‌شود. اینجاست که نقش نویسنده معنا پیدا می‌کند. آن‌ها که زبان نوحه‌های مادربزرگ‌ها را می‌شناسند، آن‌ها که طنین سینه‌زنی شب تاسوعا را در دل تاریکی شنیده‌اند، آن‌ها که هنوز روایت‌های عاشورایی را در گویش‌های محلی سینه‌به‌سینه نقل می‌کنند.
و اینجا به نظر می‌رسد که ادبیات آیینی بومی، سرمایه‌ای است که اگر امروز به‌دست قلم سپرده نشود، فردا در غبار خاموشی گم خواهد شد.
نقالی‌ها، نوحه‌های محلی، اشعار تعزیه، مرثیه‌های ترکی، کردی، بلوچی، کرمانجی، عربی، گیلکی و لری… همه و همه گنجینه‌هایی هستند که قلم امروز باید از آن‌ها حراست کند. چه بسیار نوحه‌هایی که در وصف حضرت عباس علیه‌السلام، در کوچه‌های خراسان شمالی، لرستان، یا آذربایجان زمزمه می‌شوند اما تاکنون بر کاغذی ننشسته‌اند.
روز قلم در تاسوعا، ما را متذکر می‌کند که «نوشتن» تنها تولید محتوا نیست، بلکه احیای معناست. نویسنده، چه رمان بنویسد، چه یادداشت، چه گزارش و چه مرثیه، اگر در مسیر بیداری نباشد، قلمش نقش شمشیر دشمن را بازی خواهد کرد؛ زخمی نه از سر آگاهی، بلکه از ناآگاهی می‌زند و در سوی دیگر، نویسنده متعهد، با نگاهی عاشورایی، حتی اگر یک واژه بنویسد، می‌تواند بیدارگر باشد، چون حنجره‌ای در کربلا است.
هم‌زمانی امروز ما را به بازاندیشی دعوت می‌کند که در میان این همه محتوا، این‌همه متن، این‌همه صدا، جای حقیقت کجاست؟ جای ایمان، ادب، حماسه و صداقت در واژه‌های ما چقدر محفوظ مانده است؟ چه خوب است که امروز، در سایه نام «قلم» و در پرتو حماسه «تاسوعا»، دوباره پیمان ببندیم که نوشتن را جدی بگیریم؛ نه فقط برای نشر، بلکه برای نجات.
یک فعال حوزه چاپ معتقد است؛ با ورود فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء، چاپ الکترونیکی و شخصی‌سازی انبوه، صنعت چاپ در حال پوست‌اندازی است و باید منتظر اتفاق‌های جالبی در این حوزه بود.
سرویس مدیریت کتاب خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدرضا مهدی‌زاده، مدیر ارشد بازاریابی و فروش صنعت چاپ: وقتی واژه «چاپ» به گوش می‌رسد، نخستین تصویری که در ذهن بسیاری شکل می‌گیرد، کتاب‌ها، روزنامه‌ها یا برگه‌های تبلیغاتی است. این تصور گرچه نادرست نیست اما تنها بخش کوچکی از واقعیت بزرگتری به نام «صنعت چاپ» را نشان می‌دهد. در حقیقت، چاپ صنعتی یکی از ستون‌های بنیادین اقتصاد جهانی امروز است؛ صنعتی چندوجهی، پیچیده و متنوع که نه‌تنها نقش مهمی در تولید محتواهای فیزیکی ایفا می‌کند؛ بلکه ارتباط تنگاتنگی با زنجیره‌های تأمین، بسته‌بندی، تبلیغات، پزشکی، مد و حتی فناوری‌های نوظهور دارد.
در جهانی که روزبه‌روز دیجیتالی‌تر می‌شود، ممکن است این پرسش به ذهن خطور کند که آیا هنوز هم چاپ جایگاهی دارد؟ پاسخ این پرسش نه‌تنها مثبت است؛ بلکه شواهد نشان می‌دهد صنعت چاپ نه‌تنها زنده، بلکه در حال بازتعریف نقش خود از طریق فناوری‌های نو، مواد جدید و کاربردهای غیرمنتظره است. برای درک عمق و گستره‌ی این صنعت، ابتدا باید با فرآیندهای مختلف چاپ و گستره متریال‌هایی که روی آن‌ها چاپ انجام می‌شود آشنا شویم.
فرآیندهای مختلف چاپ در صنعت
صنعت چاپ دارای طیف گسترده‌ای از فناوری‌ها و فرآیندهای فنی است که بسته به نوع کاربرد، نوع زیرلایه، حجم تولید و کیفیت موردنیاز انتخاب می‌شوند. در ادامه برخی از مهم‌ترین فرآیندهای چاپی صنعتی را مرور می‌کنیم:
• چاپ افست (Offset): رایج‌ترین روش برای چاپ‌های با تیراژ بالا مانند مجلات، بروشورها و بسته‌بندی‌های کارتنی. این روش مبتنی بر سیستم لیتوگرافی و انتقال مرکب از زینک به سطح چاپی است.
• فلکسوگرافی (Flexography): گزینه‌ای محبوب برای چاپ روی مواد بسته‌بندی منعطف مانند فیلم‌های پلاستیکی، لیبل‌ها و بسته‌بندی‌های مواد غذایی. این روش به‌دلیل سرعت بالا و سازگاری با سطوح ناصاف شناخته می‌شود.
• هلیوگراور یا روتوگراور (Rotogravure): روشی گران‌تر اما بسیار دقیق که برای چاپ با کیفیت بالا روی مجلات لوکس، بسته‌بندی‌های خاص و دکورهای صنعتی کاربرد دارد.
• سیلک‌اسکرین یا چاپ مشبک (Screen Printing): تکنیکی انعطاف‌پذیر برای چاپ روی سطوح متنوع، از پارچه گرفته تا شیشه و چوب که کاربرد آن در دنیای مد، هنر و تبلیغات زیاد است.
• جوهر افشان صنعتی (Industrial Inkjet): مناسب برای چاپ‌های شخصی‌سازی‌شده، متغیر و کوتاه‌تیراژ، به‌ویژه در لیبل‌سازی، چاپ بسته‌بندی دیجیتال و چاپ داده‌های متغیر.
• چاپ دیجیتال مبتنی بر تونر (Toner-based): بیشتر در چاپ دیجیتال اداری، کتاب‌های سفارشی، چاپ تجاری کوتاه‌تیراژ و برخی کاربردهای هنری استفاده می‌شود.
• تامپوگرافی (Pad Printing): گزینه‌ای منحصربه‌فرد برای چاپ روی اشیای سه‌بعدی، نامنظم و کوچک، مانند قطعات الکترونیکی، خودکار، قطعات خودرو و غیره.
• چاپ انتقال حرارتی (Thermal Transfer): فرآیندی رایج برای تولید لیبل‌های مقاوم و چاپ اطلاعات سریالی روی بسته‌ها.
• چاپ سه‌بعدی (3D Printing): انقلابی در تولید افزودنی که فراتر از چاپ دوبعدی رفته و امکان ساخت اشیاء فیزیکی از صفر را فراهم می‌کند، از نمونه‌سازی صنعتی تا پزشکی و معماری.
تنوع زیرلایه‌ها: از کاغذ تا پوست انسان
یکی از ویژگی‌های شگفت‌انگیز صنعت چاپ، توانایی آن در کار با انواع بسیار گسترده‌ای از مواد است. برخلاف گذشته که چاپ محدود به کاغذ بود، امروز زیرلایه‌هایی چون پلاستیک، فلز، شیشه، سرامیک، پارچه، چوب، چرم، مقوا، فیلم‌های پلیمری، مواد غذایی و حتی پوست انسان (در چاپ‌های موقتی یا کاربردهای پزشکی) به‌کار گرفته می‌شوند.
این تنوع باعث شده تا چاپ در حوزه‌هایی مانند بسته‌بندی هوشمند، طراحی داخلی، پوشاک سفارشی، تبلیغات محیطی، مدارات الکترونیکی چاپی (Printed Electronics)، برچسب‌های RFID، تزئینات خودرو، تابلوهای شهری، چاپ پزشکی و بسیاری زمینه‌های دیگر نقشی حیاتی داشته باشد.
نقش اقتصادی و فرهنگی صنعت چاپ
براساس آمارهای معتبر جهانی، صنعت چاپ سالانه صدها میلیارد دلار گردش مالی ایجاد می‌کند و میلیون‌ها شغل در سرتاسر جهان به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با این صنعت گره خورده است. چاپ به‌عنوان بخش پیونددهنده‌ای میان تولیدکننده و مصرف‌کننده عمل می‌کند: از بسته‌بندی‌های برنددار که هویت محصول را شکل می‌دهند، تا تبلیغات چاپی که تصمیمات خرید را هدایت می‌کنند. حتی در عصر دیجیتال، چاپ همچنان از مزایایی همچون تأثیرگذاری حسی، ماندگاری، قابلیت لمس، تمرکز مخاطب و اعتمادپذیری برخوردار است؛ مزایایی که رسانه‌های دیجیتال به‌سختی قادر به شبیه‌سازی آن‌ها هستند.
و آینده چاپ: پیوند سنت و فناوری
با ورود فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء، چاپ الکترونیکی و شخصی‌سازی انبوه، صنعت چاپ در حال پوست‌اندازی است و باید منتظر اتفاق‌های جالبی در این حوزه بود.
یکی از دغدغه های اکثر کسانی که می خواهند در آزمون های آیلتس و مصاحبه های مختلف شرکت کنند عدم دسترسی به مجموعه سوالات مهم در چنین آزمون هایی است. این مجموعه به این نیاز شما به خوبی پاسخ می دهد و در موضوعات متعدد شما را با سوالات گوناگون آشنا می کند.
یکی از دغدغه های اکثر کسانی که می خواهند در آزمون های آیلتس و مصاحبه های مختلف شرکت کنند عدم دسترسی به مجموعه سوالات مهم در چنین آزمون هایی است. این مجموعه به این نیاز شما به خوبی پاسخ می دهد و در موضوعات متعدد شما را با سوالات گوناگون آشنا می کند.
