به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بجنورد، مهدی آریان مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان خراسان شمالی شامگاه پنجشنبه در آیین گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر حماسهسرای ایران، بیان کرد: جایگاه فردوسی نه صرفاً در قامت یک شاعر بلکه در مقام پاسدار زبان، حافظ هویت تاریخی و ادبی ایران زمین است.
نقش ویژه فردوسی در احیای زبان فارسی
وی با تأکید بر نقش فردوسی در احیای فرهنگ و زبان فارسی ایرانیان گفت: فردوسی، با صرف تمامی عمر، سرمایه و توان خویش، اثری پدید آورد که نهتنها شاهکاری ادبی در گستره زبان فارسی است، بلکه سندی شکوهمند از تاریخ، فلسفه، اسطوره و زیست معنوی ایرانیان نیز به شمار میآید.
آریان افزود: فردوسی همچون نگهبانی در زمان تاریکی و فراموشی، چراغ زبان مادری را برافروخت و روایت حماسی این سرزمین را در هزاران بیت بیان کرد.
وی با تأکید بر ضرورت بازخوانی پیوسته میراث فردوسی در جامعه معاصر، تصریح کرد: بزرگداشت فردوسی، تنها تجلیل از یک شاعر نیست، بلکه بازخوانی و بازاندیشی در بخشی از ریشههای فرهنگی و معنوی ملت ایران است بخشی که اگر از حافظه تاریخی ما پاک شود پیکره هویتمان دچار فرسایش خواهد شد.
آریان با اشاره به نسلهای جدید در پاسداشت مفاخر ادبی گفت: این آیینها، پلی میان گذشته و آینده هستند تا نسل امروز بداند که ایستادن بر قله فرهنگ، نتیجه ایثار کسانی چون فردوسی است.
وی ادامه داد: شاهنامه، فقط یک منظومه حماسی نیست؛ دفتری آمیخته به خرد، اخلاق، شرافت و آزادگی است و شاهنامه تاریخ و فرهنگ ما را به جهانیان نشان داده است.
آریان در پایان گفت: برگزاری چنین آیینهایی فرصتی برای تامل در جایگاه زبان و ادب فارسی و تأثیر آن بر هویت ایرانی است.
در دنیایی که از طریق پیشرفتهای فناوری به سرعت در حال تکامل است، هوش مصنوعی در خط مقدم تغییرات دگرگونکننده قرار دارد. در قلب این انقلاب، دستیاران هوشمند، همراهان دیجیتالی قرار دارند که برای سادهسازی تعاملات ما با فناوری و بهبود روشی که ما در زندگی روزمره خود انجام میدهیم، طراحی شدهاند. از راهروهای شلوغ دفاتر شرکتها تا گوشههای دنج خانههای ما، این کمکهای مجهز به هوش مصنوعی به تدریج ضروری میشوند و آیندهای را نوید میدهند که در آن راحتی و کارایی نه تنها خواستهها، بلکه واقعیتهای اجتنابناپذیر هستند. دستیارهای هوشمند تجسم ادغام هوش مصنوعی پیشرفته با رابط های کاربرپسند هستند و به افرادی که حداقل تخصص فنی دارند نیز اجازه میدهند تا از پتانسیل خود استفاده کنند. آنها نشان دهنده یک جهش قابلتوجه در تکامل هوش مصنوعی هستند که بر اساس دهه ها تحقیق برای ارائه تجربیات شخصی سازی شده که نیازها، ترجیحات و روال های فردی را برآورده میکند، ساخته شده است. همانطور که در آستانه این تغییر پارادایم فناوری هستیم، درک این موضوع ضروری است که چگونه این دستیاران مجازی در تار و پود زندگی روزمره ما ادغام می شوند و نحوه زندگی، کار و تعامل ما با دنیای اطرافمان را تغییر می دهند. جذابیت دستیارهای هوشمند در توانایی آنها برای پیش بینی نیازهای ما و ارائه راه حل ها قبل از اینکه حتی آنها را ابراز کنیم، نهفته است. آنها نه تنها قادرند به دستورات پاسخ دهند، بلکه در طول زمان یاد می گیرند تا تعاملات پیچیده و شخصی سازی شده ای را ارائه دهند. این باعث میشود که آنها اساساً با فناوری سالهای گذشته متفاوت باشند و آنها را بهعنوان شرکای فعال به جای ابزارهای واکنشگرا قرار دهد. با هر تعاملی، آنها بینشهایی به دست میآورند، تطبیق مییابند و تکامل مییابند، و آنها را به یک دارایی ضروری در پیمایش در پیچیدگیهای زندگی مدرن تبدیل میکنند. ادغام هوش مصنوعی در روال روزانه ما اغلب حس شگفتی را به همراه دارد. تصور کنید که با تکان دادن ملایم دستیار هوشمندتان از خواب بیدار می شوید، لیست پخش صبح مورد علاقه شما که آهنگ روز را تنظیم می کند، یا همراه مجازی شما در حین نوشیدن قهوه صبحگاهی، کارهای مهم را به شما یادآوری می کند. این سناریوها دیگر محدود به قلمروهای علمی تخیلی نیستند. آنها واقعیت امروزی هستند و نحوه مدیریت مسئولیت های شخصی و حرفه ای خود را تغییر می دهند. هوش مصنوعی به خودکارسازی کارهای روزمره کمک می کند و به ما این امکان را می دهد که روی آنچه واقعاً مهم است تمرکز کنیم و به طور مؤثر بهره وری و کارایی ما را شکل می دهد. با این حال، با قدرت زیاد، مسئولیت بزرگی به همراه دارد. فراگیر شدن دستیارهای هوشمند سؤالات مرتبطی را در مورد حریم خصوصی، امنیت و اتکای ما به فناوری ایجاد می کند. از آنجایی که این موجودات دیجیتال بیشتر با زندگی ما در هم تنیده می شوند، بسیار مهم است که این نگرانی ها را به دقت بررسی کنیم. اطمینان از ایمن ماندن داده های ما و درک پیامدهای به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی برای استفاده مسئولانه از این فناوری حیاتی است. این نیاز به تعادل بین راحتی و احتیاط دارد، رقصی ظریف بین پذیرش نوآوری و محافظت از ردپای دیجیتالی ما. علاوه بر این، ظهور دستیارهای هوشمند تغییر قابل توجهی را در نحوه درک ما از تعامل انسان و رایانه نشان می دهد. این گواهی بر پیشرفت ما است، با این حال ما را نیز به چالش می کشد تا در ماهیت معنای انسان بودن در دنیایی که به طور فزاینده مکانیزه شده است، تجدید نظر کنیم. همانطور که ما مسئولیت های بیشتری را به هوش مصنوعی محول می کنیم، باید پیامدهای آن را بر روی قوای شناختی، سلامت عاطفی و پویایی اجتماعی خود در نظر بگیریم. فناوریای که ما ایجاد میکنیم باید در خدمت افزایش، نه کاهش، ویژگیهای ذاتی انسانی ما یعنی همدلی، خلاقیت و ارتباط باشد. در این چشم انداز در حال تحول، دستیارهای هوشمند پتانسیل بسیار زیادی برای افزایش دسترسی و فراگیری ارائه می دهند. برای افراد دارای معلولیت، آنها میتوانند به عنوان ابزاری حیاتی عمل کنند، شکاف های ارتباطی، تحرک و استقلال را پر کنند. با تطبیق تجربیات و ارائه راه حل های قابل تنظیم، سیستم های هوش مصنوعی می توانند کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی بهبود بخشند و فرصت هایی برای مشارکت و مشارکت ایجاد کنند که قبلاً چالش برانگیز یا غیرقابل دسترس بودند. با نگاهی به آینده، مسیر دستیاران هوشمند نشاط آور خواهد بود. آنها میخواهند صنایع را متحول کنند، از مراقبتهای بهداشتی و آموزشی گرفته تا امور مالی و سرگرمی، و الگوهای جدید ارائه خدمات و تعامل با مشتری را هدایت میکنند. با پیشرفت در پردازش زبان طبیعی، یادگیری ماشینی و درک زمینهای، این دستیاران میتوانند از تعاملات انسانی غیرقابل تشخیص باشند و خطوط بین همکاری انسان و ماشین را محو کنند. با شروع این سفر، پرورش روحیه کنجکاوی، آزمایش و تفکر اخلاقی ضروری است. دستیارهای هوشمند فقط ابزار نیستند، بلکه توانمندسازی عصر جدیدی از امکان فناوری هستند. آنها کاتالیزورهای تغییر هستند و از ما دعوت می کنند که در نحوه تعامل با محیط خود، نحوه ایفای نقش هایمان و چگونگی تعریف موفقیت تجدید نظر کنیم. هدف این کاوش صرفاً درک تواناییهای این متحدان دیجیتالی نیست، بلکه الهام بخشیدن به چشماندازی از جهانی است که در آن فناوری به عنوان نیروی خوبی عمل میکند و کیفیت زندگی ما را افزایش میدهد و در عین حال به انسانیت مشترکمان احترام میگذارد.