گفت‌وگوی ایبنا با نویسنده پیشکسوت و مروج کتاب قزوینی؛
جامعه بی‌اعتنا به کتابخوانی ایده و فکر مناسب تولید نمی‌کند/ کاهش ناهنجاری‌ها با ترویج کتاب
قزوین- سید مصطفی علوی نویسنده پیشکسوت و مروج کتاب قزوینی معتقد است که جامعه بی اعتنا به فرهنگ کتابخوانی نمی‌تواند ایده و فکر مناسب تولید کند.
سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): سید مصطفی علوی به‌تازگی و با هدف اشاعه فرهنگ حمایت از کتاب و ترویج کتابخوانی چندین جلد کتاب با قیمت بیش از ۱۵ میلیون تومان به کتابخانه‌های قزوین اهدا کرده است.
وی که نام او بیشتر با امام‌زاده پژوهی معتقد است اگر فرهنگ‌سازی صحیح صورت بگیرد، می‌توان بسیاری از هزینه‌هایی که برای مراسم شخص متوفی انجام می‌شود را به موضوع کتاب اختصاص داد و با این کار نیک، از تشریفات بی‌مورد جلوگیری کرد. آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت‌وگو با این نویسنده است که از خاطرتان می‌گذرد.
در ابتدا بگویید اهدای کتاب به کتابخانه‌های استان قزوین با چه هدفی انجام شد؟
گفته شده اهدای کتاب، اهدای دانایی است. اهدای خرد و اندیشه است و تزریق شور و شوق و امید بر پیکر جامعه به شمار می‌رود. تزریق نور است در تاریکی و این عمل خداپسندانه، از جهل و خرافه و خودپرستی و خود برتربینی و ظلم و ستم و دیگر آزار جلوگیری می‌کندو حدّ و حدود هر شخص را برای او نمایان می‌سازد.
بسیاری از ناهنجاری‌های جامعه را می‌توان با ترویج کتاب و فرهنگ کتابخوانی به حداقل رساند. می‌توان با این حرکت زیبا، از خشم و عصبانیت و نامرادی‌ها و نامردمی‌ها کاست. جامعه‌ای که کتاب دغدغه‌اش نباشد، رشد نخواهد کرد و شکوفا نخواهد شد ولو زیر پای شهروندانش خودروهای لوکس باشد و در کاخ‌های زیبا مسکن گزیده باشند. نیّت و هدف بنده از این اقدام که خیلی سال است مشغول به انجام آن هستم، پیوند و دوستی بیشتر مردم با کتاب و ترویج و فرهنگ کتابخوانی و کتاب گستری است و در این راستا به لطف الهی قدم‌هایی برداشته‌ام که الحمدلله کارساز و کارگشا بوده اند.
به عنوان یک نویسنده، جامعه بدون اعتنا به فرهنگ کتابخوانی را چگونه توصیف می‌کنید؟
این جامعه، مُرده و خاموش و بی‌حرکت است و نمی‌تواند ایده و فکر مناسب تولید کند. این همه خودخواهی‌ها و زیاده طلبی‌ها، فرو رفتن در دنیا و چشم و هم چشمی‌ها و خود علامه پنداری‌ها حاصل بی‌مهری به کتاب و دوری از اوست.
کمتر دیده شده که یک فرد فرهنگی، کتابدوست و اندیشه ورز به سمت و سوی اعتیاد و فساد، طلاق و جدال با والدین و قهر از خانه و امثالهم روی آورد. البته مسائل دیگری هم در بروز این زخم‌ها و ناهنجاری‌ها دخیل هستند و نظر جامعه شناسان خبره و کاربلد را طلبد.
به نظر شما برای ترویج فرهنگ اهدای کتاب چه کار باید کرد؟ ایده‌ای برای این موضوع دارید؟
همچنان که مستحضرید در جامعه ما اگر خدای ناکرده عزیزی از دست برود، تازه اول بدبختی و عزاست چرا که باید بر اساس فرهنگ رایج و غلط و چشم و هم‌چشمی‌هایی که هست بساط ناهار و شام صدها نفر را تدارک دید و میلیون‌ها تومان پول زبان بسته را تلف کرد. اهدای تاج گل‌های سنگین و رنگین و پرهزینه، سنگ قبرهای آنچنانی، مداحی‌های پر خرج و … که هیچکدام سودی به حال فرد فوت شده ندارند و آداب و رسوم‌های نادرست که تعداشان کم نیست جلوی پای فرد صاحب عزا قرار می‌گیرد که راه گریزی از آن‌ها ندارد. می‌دانیم که بیشتر این آداب و رسوم غیر شرعی و وارداتی هستند و مراجع و بزرگان ما آن‌ها را قبول ندارند و در شرع مطهر اثری از آن‌ها نیست. هر تاج گل، هزینه دو- سه هفته زندگی خانواده‌های مستمند را تامین می‌کند.
با یک شاخه گل هم می‌توان عرض ادب و تسلیت گفت البته اگر مقصود دیگری در سر نداشته باشیم. اخیراً در یک اقدام زیبا و خداپسندانه، چند نفر از دوستانم هزینه مراسم صباح مزار و سوم و پنجم و هفتم و چهلم عزیزانشان را صرف خرید کتاب و اهدا به مراکز فرهنگی کردند و قسمتی را هم به میهمانان و آشنایان خود تقدیم کردند.
کتاب هایی که اخیراً به کتابخانه‌های قزوین اهدا کردید چه موضوعاتی دارند؟
دفعات پیشین، ده‌ها جلد کتاب در زمینه‌های مورد نیاز جامعه به کتابخانه‌های عمومی استان قزوین تقدیم کردم. اما این بار چون کتاب جدید بنده تحت عنوان «خورشید قزوین» از تنور چاپ بیرون آمده بود با مشورت دوستان همدل و همراه، بر آن شدیم که این کتاب را ترویج کنیم و خدمتی به میراث مذهبی و فرهنگی شهرمان نموده و موجبات رضایت و خشنودی آقا امام رضا (ع) را هم فراهم آوریم.
کتاب «خورشید قزوین» شناختنامه حضرت امام‌زاده حسین (ع) فرزند بلافصل سلطان خراسان، آقا امام رضا (ع) ملقّب به «شاهزاده حسین» است و همچون نگین تابان بر شهر ما می‌درخشد و بیش از ۱۲۰۰ سال است که بر سر مردم ولایتمدار و کهن شهر مینودری قزوین نور و کرامت و زندگانی می‌بخشد و از گرفتاران و دردمندان و بیماران، دستگیری و شفاگری می‌نماید.
